“นายน่ารักมากเลยนะ...อร่า...สวยที่สุด...เลย...อึก” ยิ่งกระแทกจนไปแรงเท่าไหร่ยิ่งทำให้เขารู้สึกดีมากเท่านั้น เรียวปากเล็กบวมเห่อเพราะถูกอีกคนกดจูบเข้าอย่างไม่รู้เบื่อคนตรงหน้าเขาหวานไปทุกส่วนหอมไปทั้งร่างกายเขาไม่สามารถละออกจากร่างกายนี้ได้เลย
“พี่มินกยู...อ้ะ...ผมไม่...ไหว...ละ...แล้ว...อ้ะ....อร้า~” ลำคอแกร่งถูกกอดไว้แน่นก่อนที่ร่างเล็กจะกระตุกกายพร้อมกับปลดปล่อยความต้องการทั้งหมดออกมา ส่วนมินกยูกระแทกกายย้ำลงไปสองสามทีแล้วก็ปลดปล่อยออกมาเช่นกัน
“ฉันรักนายนะ...รักมาก” มินกยูจูบเข้าที่ข้างขมับชื้นเหงื่อก่อนจะไล้ลงมายังริมฝีปากบางร่างเล็กตอบรับจูบอย่างดูดดื่ม
ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองมีค่าเลยจนได้มาพบมินกยูคนที่คอยเติมเต็มสร้างความสุขมาให้เขา ทำให้คุณค่าในตัวเขากลับมา ตั้งแต่มีมินกยูชีวิตของเขาก็กลับมาสดใสอีกครั้ง
“ผมก็รักพี่มินกยู ขอบคุณนะที่รักกัน”
“ทำไมถึงพูดอย่างนั้นล่ะ ฉันรักนายเสมอนะ” มินกยูลูบหัวอีกคนอย่างอ่อนโยนพร้อมกับสวมกอดแน่นอย่างห่วงใย
“แต่พี่ยังมีพี่วอนอูและเขาก็รักพี่มาก ผมรู้ว่าพี่ก็รักเขามากเหมือนกัน ฮึกฮึก” ร่างในอ้อมกอดเริ่มร้องสะอื้น เขามาทีหลังเขารู้ตัวดีว่าตัวเองสามารถทำอะไรได้แค่ไหนเวลาของเขาที่ได้อยู่กับมินกยูมันแค่เศษเสี้ยวหนึ่งที่มินกยูอมสละเวลามาให้ก็เท่านั้น
“ไม่เอา อย่าพูดแบบนี้อยู่กับฉันอย่าพูดถึงใครตอนนี้มีแค่เราสองคนนะ อย่าคิดมากเลย ถึงจะยังไงฉันก็รักนายนะ” มินกยูกระชับกอดให้แน่นขึ้นเพื่อให้อีกคนสบายใจ มินกยูเข้าใจว่าคนตัวเล็กรู้สึกยังไงที่ต้องแอบคบกับเขาแบบหลบๆซ่อนๆแบบนี้... ที่จริงถ้าจะถามว่าใครผิดก็คงเป็นเขาเองที่เผลอตัวแบ่งใจไปรักใครอีกคนนอกจากวอนอู เขารักคนตัวเล็กคนนี้จริงๆ แต่ถ้าจะให้เขาเลือกใครสักคนเขาก็ทำไม่ได้
“ฮึกฮึก ขอบคุณนะพี่มินกยูที่ยังอยู่เคียงข้างผมเสมอ” ใบหน้าหวานซบกับหน้าอกแกร่งก่อนจะกอดอีกคนแน่น
“ฉันจะอยู่เคียงข้างนายจนกว่านายจะไม่ต้องการฉัน ชเว ฮันโซล” มินกยูบรรจงจูบลงหน้าผากมนก่อนจะปิดไฟและนอนหลับไปพร้อมคนในอ้อมกอด
ผมขอโทษนะที่กำลังหลอกพี่อยู่
ผมรักพี่มากนะ แต่ผมก็รักเขามากเหมือนกัน พี่เกลียดผมได้
แต่พี่อย่าเกลียดเขาเลย เพราะเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น
คนที่ผิด คือ ผมเอง
2BCON
อ่านเสร็จแล้วคอมเม้นให้ด้วยนะคะ > http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1391718&chapter=6
No comments:
Post a Comment